وبلاگ یادداشتهای پراکنده
» یادی از یگانه عصر
چهارده قرن بعد از بعثت رسول گرامی اسلام(ص) مردی از خمین برخاست و براساس تعالیم آن حضرت(ص) و با الهام از مکتب عاشورایی سبط اصغرش امام حسین(ع) نظام دوهزار و پانصد ساله شاهنشاهی را سرنگون کرده و نظام جمهوری اسلامی را بر اساس رأی مردم پایه گذاری نمود. چون مرد عمل بود و به گفته خود عمل می‌کرد و در این راه به غیر از رضایت خدا و عمل به وظیفه به هیچ چیز نمی اندیشید در بین مردم به چنان محبوبیتی رسید که میلیونها انسان ـ اعم از مسلمان و غیرمسلمان، ایرانی و غیر ایرانی ـ یک صدا می گفتند:
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار از عمر ما بکاه و بر عمر او بیفزای
عشق و ارادت مردم به امام خمینی(ره) دو طرفه بوده است. امام، مردم را دوست می‌داشت و مردم هم امام را دوست می دارند. امام راحل(ره) همواره به مسئولان سفارش می‌کرد به مردم محروم و مستضعف خدمت کنند؛ مردم هم به هرچه امام(ره) می فرمود از جان و دل لبیک می گفتند. ایشان به عنوان یک رهبر و مرشد در وادی تعلیم و تربیت با روش خاص تربیتی موفق شدند جامعه‌ای را که قرن ها در خمودی و جهالت به سر برده بود پیشگام نهضت بزرگ دینی عصر حاضر نمایند.
عاملی که بیش از همه، مردم را ارادتمند امام می ساخت دیدگاه ها و بیانات ایشان بود از جمله: «اگر فقیهی یک مورد دیکتاتوری بکند از ولایت می‌افتد.»(صحیفه نور، ج9، سخنرانی30/6/58) و یا «اگر به من بگویید خدمتگزار بهتر از این است که بگویید رهبر، رهبری مطرح نیست. خدمتگزاری مطرح است. اسلام ما را موظف کرده است که خدمت بکنیم.»(همان، ج10، ص463)
با این شناخت، مردم امام خمینی(ره) را به عنوان منجی و پیشوا پذیرفتند و یک رابطه قلبی میان آنها و امام به وجودآمد. مردم باور کردند رهبری از عمق جان به دنبال عزت، استقلال و خودباوری ملت و بازگردان عظمت تمدنی ملت ایران است. در نتیجه این اعتقاد، جان و مال و فرزندان خود را در راه او تقدیم کردند و به این ایثار افتخار نمودند.
امام خمینی(ره) در روز بيستم جمادى الثانى1320 هـ . ق مطابق با 30 شهريور1281 هـ . ش دیده به جهان گشودند. حدود پنج ماه از ولادتشان مى گذشت که پدر بزرگوارشان آيه الله سيدمصطفى موسوى به شهادت رسیدند. بدين ترتيب امام خمينى(ره) از كودكى با رنج يتيمى آشنا و با مفهوم شهادت روبرو گرديدند. ایشان دوران كودكى و نوجوانى را تحت سرپرستى مادر و عمه اشان سپرى كردند. در سن 15 سالگى از نعمت وجود آن دو عزيز نيز محروم گرديدند .
تحصیلات مقدماتی را در خمین و اراک گذراندند. نوروز1300 هـ . ش برای ادامه تحصیل رهسپار حوزه علميه قم گرديده و به سرعت مراحل تحصيلات علوم حوزوى را نزد اساتيد حوزه قم طى كردند.
مبارزات ايشان از نوجوانى آغاز و باتوجه به اوضاع سياسى و اجتماعى ايران و جوامع اسلامى در اشكال مختلف ادامه يافت. سالهای 1340 و 41 ماجراى انجمنهاى ايالتى و ولايتى و تصویب لایحه کاپیتولاسیون مقدمه ای شد برای قيام سراسرى ملت ايران که در 15 خرداد سال 1342 به وقوع پیوست.
آن حضرت طى سال هاى طولانى در حوزه علميه قم به تدريس فقه، اصول، فلسفه، عرفان و اخلاق اسلامى پرداختند. در حوزه علميه نجف نيز قريب 14 سال معارف اهل بيت و فقه را در عاليترين سطوح تدريس کردند. در نجف براى نخستين بار مبانى نظرى حكومت اسلامى را در سلسله درس هاى ولايت فقيه تبیین نمودند .
شهادت آيه الله حاج آقا مصطفى خمينى(فرزند امام) در آبان 1356 نقطه آغاز مرحله نهایی انقلاب اسلامی ايران بود که در روز22 بهمن 1357 به پیروزی رسید. معظم له پس از 11 سال تلاش بی وقفه در راستای تحقق اهداف بلند انقلاب اسلامی که با خون دل به ثمر رسانده بودند؛ در خرداد سال 1368 با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحى شاد و ضميرى اميدوار به سوى جايگاه ابدى سفر كردند.
