توفیق قدم نهادن در حریم دوست از نعمت های بزرگی است که یک انسان می تواند کسب نماید. این توفیق روح و روان آدمی را جلا می دهد. البته نیل به این نعمت، نسبی است و انسان ها، به اندازه توان و فعالیت خویش بدان راه مییابند.
استقامت و تحمل سختی و رنج یکی از شرایط رسیدن به این حریم می باشد: «إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاتَخَافُوا وَ لاتَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ* نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ فِي الآخِرَةِ وَ لَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَ لَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ؛ درحقيقت كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداست؛ سپس ايستادگى كردند فرشتگان بر آنان فرود مى آيند [و مى گويند:] بيم مداريد و غمين نباشيد و به بهشتى كه وعده يافته بوديد شاد گردید. در زندگى دنيا و در آخرت ما دوستانتان هستيم و در[بهشت] هر چه دلهايتان بخواهد براى شماست و هر چه خواستار باشيد در آنجا خواهيد داشت.»(فصلت، آیات 3۱ ـ30)
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور
حافظ
اگر کسی از سر شوق و اشتیاق در بیابان طلب به سوی دوست و محبوب قدم برمی دارد، باید تحمّل و بُردباریش بیشتر باشد. سختی ها را تحمل کند و ازسرزنش و ملامت ملامتگران دلسرد و ناامید نگردد. در راه خود ثابت قدم باشد حتی اگر عاقبت امرش به شهادت در راه دوست ختم شود.
خوشا آنان که از پیمانه دوست شراب عشق نوشیدند و رفتند
خوشا آنان که با ایمان و اخلاص حریم دوست بوسیدند و رفتند
خوشا آنان که در راه عدالت به خون خویش غلتیدند و رفتند
خوشا آنان که بار دوستی را کشیدند و نرنجیدند و رفتند
قاسم رسا