وبلاگ یادداشتهای پراکنده
» ستم
ظلم، تعدی، آزار، زور، جبر:
ستم مَپْسند از من بر تن خویش ستم از خویش بر من نیز مَپْسند
ناصرخسرو
دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت بشکست عهد وز غم ما هیچ غم نداشت
حافظ
ما خاک شما شدیم، در خاک تخم ستم و جفا مکارید
مولوی
یکی از گناهانی که در ادیان الهی ـ به ویژه اسلام ـ بسیار مذمت شده؛ ظلم و ستم است. خداوند در قرآن مجید، ضمن لعنت به ستمگران«الا لعْنة اللّه علی الظّالمین؛ آگاه باشید؛ لعنت خدا بر ستمگران باد.»(هود، آیه18) به آنها وعده عذاب دردناک داده است: «انّ الظّالمین لهم عذاب الیم؛ قطعاً برای ستمگران عذاب دردناکی هست»(ابراهیم، آیه22) همچنین تاکید فرموده است که عذرخواهی ستمکاران سودی بر آنها نخواهد داشت: «يَوْمَ لايَنْفَعُ الظَّالِمِينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّار؛ روز قیامت روزی است که عذرخواهی ظالمان سودی به حالشان نمی بخشد و لعنت خدا بر آنها و جایگاه بد نیز برای آنان است.»(غافر، آیه52)
بنابر آموزه های دینی ظلم به سه دسته تقسیم شده است : ظلم به خدا، ظلم به خود و ظلم به مردم. ظلمی که به واسطه آن خداوند ظالم را رها نمی کند؛ ظلم و ستم به دیگران است. خداوند متعال از حق الناس نمی گذرد. خداوند در کمین ظالمان، است تا حق مظلومان را بستاند. در روایتی به نقل از امام باقر(ع) آمده است: «مَا یأْخُذُ الْمَظْلُومُ مِنْ دِینِ الظَّالِمِ أَکثَرُ مِمَّا یأْخُذُ الظَّالِمُ مِنْ دُنْیا الْمَظْلُومِ؛ آنچه مظلوم از دین ظالم می ستاند؛ بیشتر از آن است که ظالم از دنیای مظلوم می ستاند.»(بحارالانوار، ج72، ص311) یعنی در روز قیامت، کارهای نیک ظالم را به مظلوم می دهند و اگر کار نیکی نداشته باشد گناهان مظلوم را به حساب ظالم می نویسند.
