وبلاگ یادداشتهای پراکنده
» فلق
سپیده دم، شكافتن و جدا كردن، لحظه اى كه نور گريبان ظلمت را مى شكافد و سر برمى آورد:
ای شعشعه نور فلق در قبه مینای تو پیمانه خون شفق پنگان خون پیمای تو
مولوی
فروغ حسن تو را هست سوی حق روشن که این صباحت آن آفتاب را فلق است
فیض کاشانی
فلق به معنى تمام موجودات زنده اعم از انسان و حيوان و گياه هم آمده است، چرا كه تولد اين موجودات با شكافتن دانه و تخم و مانند آن صورت مى گيرد. در قرآن مجید آمده است: «إِنَّ اللَّهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوَى يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ مُخْرِجُ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَيِّ ذَلِكُمُ اللَّهُ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ* فَالِقُ الإِصْبَاحِ وَ جَعَلَ اللَّيْلَ سَكَنًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ حُسْبَانًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ؛ خدا شكافنده دانه و هسته است، زنده را از مرده و مرده را از زنده بيرون مى آورد. چنين است خداى شما پس چگونه [از حق] منحرف مى شويد. [هم اوست كه] شكافنده صبح است و شب را براى آرامش و خورشيد و ماه را وسيله حساب قرار داده اين اندازه گيرى آن تواناى داناست.» (انعام، آيات ۹۶ـ 95)
